«Ο συμμαθητής μου, αυτός ο τύραννος»...

Συμπεράσματα έρευνας για τη βία στα σχολεία
Το σοβαρότατο έλλειμμα επικοινωνίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, μεταξύ παιδιών και δασκάλων αλλά και εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος έχει ως αποτέλεσμα φαινόμενα βίας και εκφοβισμού στο σχολείο να κρύβονται, τα παιδιά να αναπτύσσουν δικούς τους τρόπους αντίδρασης και σε ορισμένες περιπτώσεις από «θύματα» να μετατρέπονται σε «θύτες».
Σύμφωνα με τους ειδικούς τουλάχιστον το 15% των μαθητών έχουν βιώσει φαινόμενα εκφοβισμού, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν εάν εκπαιδευτικοί και γονείς αναλάμβαναν τις ευθύνες τους, συζητούσαν και προσπαθούσαν να συνάψουν «κοινωνικά συμβόλαια» με τους μαθητές, ώστε η ζωή των παιδιών να πάψει να είναι «οι ζωές των άλλων».
Στο πλαίσιο του προγράμματος διενεργήθηκε έρευνα, η οποία κατέδειξε ότι το 22,5% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή λεκτικού (κοροϊδίες, πειράγματα κ.ά.), σωματικού (χτυπήματα κ.ά.), σεξουαλικού (σχόλια, χειρονομίες κ.ά.) ή άλλου τύπου (κλοπή, καταστροφή πραγμάτων, αποκλεισμό από την ομάδα, απειλές κ.ά.) εκφοβισμού και βίας, με συχνότητα 2-3 φορές την εβδομάδα ή περισσότερο. Αντίστοιχα το 10% των μαθητών έχουν ασκήσει κάποια μορφή εκφοβισμού στους συμμαθητές τους.
Σημειώνεται ότι τα στοιχεία αυτά αφορούν μικρό αριθμό σχολείων και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως γενικά συμπεράσματα για όλη τη χώρα. Aλλωστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, το φαινόμενο του εκφοβισμού εντός του σχολείου είναι συχνότερο στα αστικά κέντρα σε σχέση με την επαρχία.
Σύμφωνα με τους μαθητές, οι δάσκαλοι-καθηγητές προσπαθούν να παρέμβουν μόνο στο 1/3 των περιπτώσεων εκφοβισμού και βίας. Επίσης οι μαθητές θεωρούν ότι έξι στους δέκα γονείς δεν παρεμβαίνουν στο σχολείο για να σταματήσει ο εκφοβισμός. Οκτώ στους δέκα μαθητές γυμνασίου υποστήριξαν ότι απουσιάζει η συνεργασία σχολείου και οικογένειας για την αντιμετώπιση των φαινομένων, καθώς και η στήριξη από το σχολείο ή την οικογένεια. Για τον λόγο αυτό μόλις το 10% απευθύνθηκε στον εκπαιδευτικό όταν βίωσε εκφοβισμό.
Το συμπέρασμα για άλλη μία φορά είναι πως για να λειτουργήσει ομαλά και με επιτυχή αποτελέσματα η κοινωνία του σχολείου , η αλυσίδα μαθητές - καθηγητές - γονείς πρέπει να είναι άρρηκτη και με δυνατούς κώδικες συνεργασίας και επικοινωνίας.